You might be wondering why it took me so long to finally have Roxanne, my Mio Aerox 155 S.
Mao ni siya ang estorya...Year 2007, nilarga ako parents,
nagbilin na silag motor. So, kay wala namay mogamit, nagpatudlo ko sa ako Yoyo ug drive. "Dong, sakay diri, kay ato tudloan ug drive." Diretso ra sad ko sakay, naa sa likod ako Yoyo, ako maoy nagkupot sa manibela. Gikan sa gate namo, padung mi sa baybay, ug sa dihang naratol ko, nakumot nako ang manibela. "Buhi-i Dong, buhii!" Wa man gyud nako buhii uy. Gitumba na lang ni Yoyo ang motor kay lahos man gyud unta mi ato sa kural ni Mama Tit. Sus, pwerteng daghanang taw raba nakakita, sila Nang Pering, anhing Nang Erly ug uban pang mga taga baybay. Sakit kaayo ako tuhod ug tiil kay pwerteng dakoa sa samad ug pangos diay. Kay nauwaw man ko, dali ra kaayo ko nakabarog ug nidagan pauli sa balay. Pag-abot nako sa amo sala, niligid ko sa sawg kay sakit kaayo, ug naghilak, pwerteng tiyabaw. Ug sukad ato, wa na gyud ko nangambisyon nga mo-drive ug motor.
Fast-forward 2020, nag Pandemic, ECQ, GCQ, lisod man kaayo ang transportation uy, mao naka-decide na gyud ko nga "it is about time to have one".
I hope to use Roxanne in delivering the modules to my students. This school year will be very exciting for all of us!!! Promise, I will be very careful about driving...